Collega Rhea Flohr heeft voor dit schooljaar een LOF aanvraag gedaan die gehonoreerd is. De LOF aanvraag heeft ertoe bijgedragen dat we trots zijn op de vandaag officieel in gebruik genomen Leertuin. Een inspirerende omgeving waar leerlingen, collega’s van het Antoon Schellenscollege en anderen ervaringen kunnen opdoen met technologie in het onderwijs.
|
Morgen is het weer zover: de open dag van het Antoon Schellenscollege (ASC). En wat ziín we er klaar voor. Met man en macht, dag en nacht tijdens de kerstvakantie, is er gewerkt om ons schoolgebouw te “pimpen”. |
Wat die twee met elkaar te maken hebben….
Onderwijs is volop in beweging. Elke dag lees ik o.a. op Twitter, in de nieuws- vakbladen, nieuwsbrieven etc. dat we onze leerlingen voor moeten bereiden op een plaats in een maatschappij, die nooit meer stil lijkt te staan. Hoe verhouden al die ontwikkelingen zich tot elkaar? En hoe doen we recht aan het onderwijs waar we voor staan? Kunnen we de rol van pedagoog die met name op onze scholen (Pleinschool Helder en Antoon Schellenscollege) zo nadrukkelijk aanwezig is, blijven vormgeven op de wijze zoals we dat nu doen? Al de “why” vragen (Golden circle, Simon Sinek) zijn op dit moment actueel op Pleinschool Helder. Een jonge school die nu, na tien jaar behoefte voelt om stil te staan bij het waarom. Waarom een bel, waarom lessen van 50 minuten, waarom groepen op niveau, waarom toetsen, waarom cijfers. Waarom alles zoals het nu is.
Al die “why” vragen maken dat we het gevoel hebben dat we veel puzzelstukjes hebben en dat we de puzzel sámen moeten gaan leggen.
Om sámen met elkaar het gesprek aan te gaan over een diversiteit aan onderwerpen, waar we dagen over kunnen spreken, hebben we besloten om met een aantal van ons te gaan puzzelen op de hei. De puzzel? Ja, die gaan we leggen. De hei? Daar waar we een leuke stek vinden, met uitstekende wifi verbinding, goede bedden, een biertje en goed glas wijn? Daar gaan we de puzzel stukje voor stukje verder leggen. Ik houd van puzzelen. Liefst een met 5000 stukjes…..
Dat je op vrijdagochtend in je ooghoek de bestelbus van Elektro-Service bedrijf van Hout het schoolplein op ziet rijden en je afvraagt “of we storing hebben”. Want het idee dat ons lange wachten vandaag beloond zou worden, kwam niet in me op. Om erachter te komen welk doel het bezoek had, toch de elektromonteur maar de vraag gesteld of wat ik zag liggen, ook echt was wat ik zag……access points. “Ja dat zie je goed”. Is dit dan eindelijk dat moment wat gaat zorgen voor lessen die lopen, docenten boeken in de kast kunnen laten liggen omdat er overal en altijd access is? Ja! Dit is het moment.
Deze hindernis is genomen. Next step? Daarover spraken Rhea Flohr en ik vanochtend vroeg. Rhea vroeg me om te vertellen wat de opbrengst was van mijn deelname aan het Nationaal Toetscongres 4 november j.l. Beiden hebben we het boek Toetsrevolutie van Dominique Sluijsmans en René Kneyber gekocht en zijn bezig om dit te lezen. Het is absoluut een must om het als team over te hebben: toetsen. Al pratende spraken we over een diversiteit aan onderwerpen , wel of geen toetsbeleid, komende leerlingbesprekingen, pilot van sectie aardrijkskunde op Antoon Schellenscollege, aantal toetsen, feedback, cijfers geven, loslaten van lesmethodes, boeken, Leerlab, scholing, tempo, delen, frustratie, Leertuin, eigentijds onderwijs, systemen en systeemdenken, toetsen als betekenisvol leren, feed forward. Dat wat we leerlingen leren en de dwang van toetsen. Over het bizarre dat we ontwikkeling van leerlingen reduceren tot een cijfer. Dat toetsen niet worden gemaakt door het resultaat op papier. Dat docenten duizenden onvoldoendes geven aan leerlingen en niets veranderen aan hun les, hun toets. Kortom. Dat als we écht maatwerk nastreven, en daar staan we voor in ons onderwijs, we een “next step” moeten zetten!
de titel wekt wellicht de illusie, dat ik met beiden bedoel, dat ik blog over mezelf, mijn werk. dat is echter niet in 1e instantie wat ik daarmee bedoel. wat dan wel?
sinds 5 september j.l. werk ik als directeur op 2 prachtige Eindhovense OMO scholen: antoon schellenscollege (vmbo onderbouwschool) en pleinschool helder (havo/vwo school). Twee scholen om trots op te zijn. waar leerlingen naar toe willen, die extra ondersteuning nodig hebben. en die dat ook krijgen. waar docenten mentor/coach zijn en we groot denken en klein kijken. Groot omdat we juist deze (toch vaak) kwetsbare leerlingen zelfvertrouwen geven, waar we oog hebben voor de leerlingen, diens achtergrond. waar een diagnose geen belemmering vormt maar voor ons de uitdaging is waar het gevoel van "ik heb een stempel" niet leidend is. waar we als team elkaar elke dag heel hard nodig hebben. waar we gepersonaliseerd leren waarmaken.
het zijn scholen waar "men iets van vind" en waarvan wij vinden dat ze thuishoren in het Eindhovense onderwijs, omdat ze een voorbeeld zijn van hoe je passend onderwijs vorm kunt geven. waar we de uitdaging aangaan om eigentijds onderwijs steeds meer vorm te geven. waar we ons bewust zijn van de maatschappelijke veranderingen. de implicaties daarvan voor ons onderwijs. waar we niet stilstaan waar we vooruit willen.
kortom: beiden? de twee scholen, (mijn werk en ik) leveren zeker weten inspiratie op voor de blogs die komen gaan.
Zoals ik van mezelf weet, heeft innovatie altijd mijn interesse gehad. Innovatie is natuurlijk een breed begrip. Het is meer dan alleen technologie. Innovatie in onderwijs als voorbeeld, onderwijs is tenslotte mijn dagelijkse werkomgeving. Ook daar is innovatie een speerpunt. Net als omgevingsbewustzijn, het verzorgen van eigentijds onderwijs. Makkelijker op papier gezet dan in de praktijk gerealiseerd.
Op de scholen waar ik werk, zijn we bezig met onderwijsontwikkeling (innovatie?). We denken na over onze huidige organisatie van het onderwijs en ook het waarom doen we dingen zoals we ze doen. Steeds vaker en steeds meer collega's zien het belang van meegaan in de veranderende samenleving. Gelukkig. Het onderwijs zoals we dat al vele decennia kennen, heeft wat mij persoonlijk betreft, zijn langste tijd gehad.
Een van de aspecten van innovatie die we kritisch bezien, betreft onze communicatie.
In ons werk is communicatie belangrijk. In het primaire proces en ook, hoe laat je als scholen zien wat je doet, je specialisme is, waar je goed in bent. Gezien het belang van communicatie hebben we besloten om samen met BEX*communicatie o.a. antwoord te krijgen op de vraag hoé we (gaan) communiceren. Daarbij gaan we uit van "Storytelling", het vertellen van je verhaal door stakeholders als leerlingen en docenten, middels bijvoorbeeld bloggen. Om te weten wat bloggen inhoudt, kwam de ICT praktijkdag, in casu de workshop bloggen door Karin Winters 7 november j.l. op een goed moment. Ja, ik was deelnemer en help, ik voelde me onhandig, ongeduldig....Ik wilde met een kant en klaar product naar buiten na de workshop. Dat ging niet lukken. Dat lag niet aan de trainer maar aan mijzelf. Goed werk heeft tenslotte tijd nodig! Met uitleg van Rhea Flohr, ben ik nu zover dat mijn 1e blog online staat. To be continued......?!
Op de scholen waar ik werk, zijn we bezig met onderwijsontwikkeling (innovatie?). We denken na over onze huidige organisatie van het onderwijs en ook het waarom doen we dingen zoals we ze doen. Steeds vaker en steeds meer collega's zien het belang van meegaan in de veranderende samenleving. Gelukkig. Het onderwijs zoals we dat al vele decennia kennen, heeft wat mij persoonlijk betreft, zijn langste tijd gehad.
Een van de aspecten van innovatie die we kritisch bezien, betreft onze communicatie.
In ons werk is communicatie belangrijk. In het primaire proces en ook, hoe laat je als scholen zien wat je doet, je specialisme is, waar je goed in bent. Gezien het belang van communicatie hebben we besloten om samen met BEX*communicatie o.a. antwoord te krijgen op de vraag hoé we (gaan) communiceren. Daarbij gaan we uit van "Storytelling", het vertellen van je verhaal door stakeholders als leerlingen en docenten, middels bijvoorbeeld bloggen. Om te weten wat bloggen inhoudt, kwam de ICT praktijkdag, in casu de workshop bloggen door Karin Winters 7 november j.l. op een goed moment. Ja, ik was deelnemer en help, ik voelde me onhandig, ongeduldig....Ik wilde met een kant en klaar product naar buiten na de workshop. Dat ging niet lukken. Dat lag niet aan de trainer maar aan mijzelf. Goed werk heeft tenslotte tijd nodig! Met uitleg van Rhea Flohr, ben ik nu zover dat mijn 1e blog online staat. To be continued......?!